حکایات روایت شده در این قسمت:
- باقیِ حکایتِ ملک نعمان و فرزندانِ او، شرکان و ضوء المکان
راحل: کوچ‌کننده. در مَجاز به معنیِ وفات‌یافته است.
زهی: آفرین
مرافقت: دوست و هم‌راه بودن
در داستانِ شبِ پنجاه و چهارم، عبارتِ سبحان الذی یحیی العظام وهی رمیم (برگرفته از قرآن، سوره یس، آیه هشتاد و هفت) را به پاکا کسی که استخوان‌هایِ پوسیده را زندگی بخشد ترجمه کرده و خواندم.
